Kijk naar Luc en Mia (fictieve namen van echte personen uit mijn praktijk). Iets kleins als zijn diepe zucht wanneer ze hem herinnerde aan de heg die hij een week geleden zou snoeien. Het topje van een ijsberg. Daaronder een stil gevecht van wederzijdse gekwetstheid en het gevoel niet gezien te worden. Zijn gedachten: “Kan ze niet stoppen met zeuren? Dan snoei ik die rotheg, en wat dan? Ze is me er toch niet dankbaar voor en verzint weer iets anders om me te verwijten. Hoe kan ik haar laten zien dat ik van haar houd? Vanavond in bed probeer ik toenadering te zoeken.” Haar gedachten: “Hoor die zucht. Alsof het een enorme gunst is om wat voor me te doen. En dan vanavond in bed zeker weer van alles willen. Ik wil zo graag gewaardeerd worden.”